Schronisko PTTK Stożek

Informacje ogólne

Budynek schroniska znajduje się poniżej szczytu Wielkiego Stożka (978 m. npm.), tuż przy grzbiecie pasma Czantorii i Stożka, stanowiącego jednocześnie granicę Polsko – Czeską. Oferuje 72 miejsca noclegowe w pokojach 2, 3, 4, 5, 6 i 8 - osobowych w standardzie turystycznym, z ogólnodostępnymi sanitariatami oraz kilka pokoi wyposażonych jest w umywalki z bieżącą wodą.

Oferta schroniska

-105 miejsc konsumpcyjnych na bogato przeszklonej sali
- letni ogródek cieniony parasolami.
- bogato zaopatrzony bufet
- sauna
- telewizja satelitarna
- stoły do tenisa stołowego
- gry zręcznościowe
- możliwość palenia ogniska i dyskoteki
- zniżki PTTK
- wyciąg krzesełkowy
- organizacja zielonych szkół
- palenie ognisk
- wieczorki dyskotekowe


Historia

Na szczycie Stożka stoi schronisko turystyczne oddane do użytku w 1922 roku, jest to najstarsze polskie schronisko w Beskidzie Śląskim.
Oficjalny wniosek budowy polskiego schroniska na Stożku wysunął już w 1910 r., krótko po ukonstytuowaniu się Polskiego Towarzystwa Turystycznego „Beskid” w Cieszynie, członek jego zarządu Jan Galicz. Wybrano teren pod szczytem góry i przeprowadzono wstępne rozmowy z jego właścicielami, Ewą Podżorską i Andrzejem Byrtusem. 25 listopada 1910 r. inny członek zarządu, Jan Kotas, w Wiśle podpisał z wymienionymi wyżej właścicielami umowę wstępną w sprawie sprzedaży Towarzystwu parceli o powierzchni pół morgi za cenę 120 koron austriackich. Obecny przy tym gajowy Komory Cieszyńskiej powiadomił jednak o tym fakcie nadleśnictwo, a to z kolei dyrekcję Komory. Komora stanęła tu w sposób nieformalny na straży interesów niemieckiej turystyki na tym terenie oraz niemieckiej organizacji turystycznej Beskidenverein i pod groźbą pozbawienia pracy w podległych jej lasach zmusiła właścicieli gruntu do wycofania się z umowy.
Sprawa ta nabrała rozgłosu i zakończyła się głośnym skandalem, kiedy ksiądz Józef Londzin, członek zarządu polskiego Towarzystwa Turystycznego, a jednocześnie poseł do parlamentu w Wiedniu, uczynił ją tematem swej interpelacji poselskiej. W jej wyniku wdrożone zostało dochodzenie, które jednak przedłużało się i wybuch I wojny światowej przekreślił plany budowy schroniska.
Ponieważ z powodu podziału Śląska Cieszyńskiego pozbawioną sensu stała się odbudowa spalonego schroniska na Ropiczce, na posiedzeniu zarządu PTT "Beskid" w dniu 31 maja 1919 r. podjęta została uchwała o natychmiastowym przystąpieniu do zarzuconej przed wojną budowy schroniska na Stożku. Koszt budowy miał wynieść 250 tys. koron, a Towarzystwo posiadało jedynie 60 tys. koron. Podobnie jak w przypadku Ropiczki odwołano się do ofiarności społeczeństwa. Zbiórka funduszy pozwoliła dr Kotasowi na kupno parceli oraz rozpoczęcie budowy obiektu, zaprojektowanego przez Stanisława Chorubskiego.
Kamień węgielny pod budowę schroniska na Stożku położono uroczyście 30 maja 1920 r. W międzyczasie PTT „Beskid" 5 lutego 1921 r. przystąpiło do PTT i występowało odtąd jako Polskie Towarzystwo Tatrzańskie Oddział "Beskid Śląski" w Cieszynie. Głównym motorem całej budowy był Jan Galicz, któremu dzielnie sekundował młody wówczas nauczyciel Wincenty Zając. W dniu 9 lipca 1922 r. odbyło się poświęcenie i otwarcie obiektu, który ostatecznie kosztował ponad 2 miliony marek. Wykańczanie i wyposażanie schroniska trwało aż do 1929 r.
W czasie okupacji w schronisku gospodarowali Niemcy. Z zawieruchy II wojny światowej schronisko wyszło mocno zdewastowane. 15 maja 1945 r. Karol Kaleta i Jerzy Bogucki, późniejsi członkowie nowego zarządu cieszyńskiego PTT, zastali salę jadalną schroniska zasłaną grubą warstwą nawozu po stacjonujących tu koniach. Zaangażowany dozorca zapobiegł rozgrabieniu schroniska i w następnym roku wróciło ono do służby. W latach 1962 - 1965 schronisko zostało gruntownie wyremontowane i zmodernizowane (doprowadzono energię elektryczną, wodę, wykonano centralne ogrzewanie).

Dojście

• Czantoria Wielka – Soszów Wielki – Stożek Wielki (szlak czerwony; 3 godziny)
• Przełęcz Kubalonka – Stożek Wielki (szlak czerwony; 2 godziny 50 minut)
• Jaworzynka – Istebna – Stożek Wielki (szlak żółty; 4 godziny)
• Wisła Głębce – Łabajów – Stożek Wielki (szlak zielony; 2 godziny)
• Wisła Głębce – Stożek Wielki (szlak niebieski; 2 godziny 50 minut)
• Wisła Dziechcinka - Dolina Dziechcinki – Stożek Wielki (szlak żółty; 2 godziny 50 minut)